Nowoczesny recykling plastiku

Każdego roku na świecie produkuje się około 380 milionów ton plastiku! Tyle samo waży mniej więcej 2 700 000 płetwali błękitnych. Czy wiesz, że tylko 16% tych śmieci jest poddawanych recyklingowi? Około 40% trafia na wysypiska śmieci, 25% jest spalanych, a 19% trafia do środowiska. Statystyki są nieubłagane i zatrważające jednocześnie. Co dalej?

Niestety mnóstwo tworzyw sztucznych, które w teorii mogą być poddane recyklingowi, zamiast do zakładu przetwórstwa, trafia na wysypisko. Dlaczego tak się dzieje? Otóż, zazwyczaj jest to kwestia niewiedzy lub zanieczyszczenia tworzywa, na przykład żywnością. W tej grupie znajdują się także odpady stanowiące mieszankę kilku rodzajów tworzyw sztucznych, które trudno rozdzielić na drodze zwykłego recyklingu.
Niestety śmieci wyrzucone na ulice albo lekkie tworzywa sztuczne pozostawione na wysypiskach śmieci często bywają przenoszone przez wiatr albo zostają zmyte do rzek podczas deszczu. W efekcie wszystko i tak trafia do oceanu. Tak wygląda smutna rzeczywistość. Czy i jak można ją zmienić?

Tradycyjny recykling mechaniczny działa mniej więcej 6-7 razy. Recykling chemiczny to z kolei próba przetworzenia tego, czego nie da się odzyskać w tradycyjny sposób. Pozwala więc uzyskiwać z tworzyw sztucznych czyste związki do produkcji polimerów i kolejnych wyrobów.

W standardowym recyklingu stosuje się zazwyczaj metody mechaniczne. Butelki, folia bąbelkowaoraz rozmaite opakowaniapo segregacji i czyszczeniu, rozdrabnia i wytwarza z nich granulki, które posłuża jako surowiec do wytwarzania następnych wyrobów z tych samych materiałów. Niestety, taki system, w którym część tworzyw jest odrzucana ze względu na niewłaściwy kolor czy nieodpowiedni skład jest mocno wadliwy.



Stąd właśnie wzięła się idea recyklingu chemicznego. Zakłada on bowiem, że wszystkie rodzaje tworzyw sztucznych mogą zostać wprowadzone do „nieskończonego” systemu recyklingu, w którym plastik zostaje przekształcony z powrotem w ropę naftową czyli surowca pierwotnego w tym łańcuchu.

Aktualnie, tworzywa sztuczne są poddawane recyklingowi w sposób skończony. Za każdym razem, kiedy tworzywo sztuczne jest ponownie przetwarzane, pogarsza się jego jakość. Zmniejsza się wytrzymałość na rozciąganie i lepkość, a to z kolei znacząco utrudnia recykling. Nowy plastik, zazwyczaj niższej klasy, bardzo często nie nadaje się do ponownego wykorzystania jako opakowanie do żywności. Prędzej czy później każde tworzywo staje się bezużyteczne i trafia na wysypisko.

W metodzie recyklingu chemicznego polimery, czyli tworzywa już wyprodukowane, są rozkładane na monomery. To właśnie te cząsteczki, stanowią podstawowe elementy budulcowe rozmaitych form plastiku. Zazwyczaj są one wytwarzane w rafineriach, najczęściej z ropy naftowej. Technolodzy i chemicy mają inny cel. Dążą bowiem do uzyskania monomerów w wyniku przetwarzania zużytych tworzyw sztucznych. Z pozyskanych w ten sposób cząsteczek wytwarzają na drodze reakcji polimery a z nich - na nowo powstają butelki, folie, a nierzadko koce, materace, plecaki, buty czy nawet szczoteczki do zębów.

Recykling mechaniczny ma sporo ograniczeń. Jeśli natomiast w wyniku reakcji chemicznej powstaną monomery, to uzyskujemy w ten sposób bazowy surowiec do produkcji tworzyw - identyczny jak ten, który otrzymuje się z ropy naftowej.
Założenia są proste, ale recykling chemiczny jest w praktyce bardzo skomplikowany i w wersji komercyjnej dopiero raczkuje, ponieważ okazał się trudny do skalowania do poziomu przemysłowego. Nie zmienia to jednak faktu, że z roku na rok jest coraz lepiej, a kolejne przeszkody znikają.

Aktualnie, najbardziej wszechstronna wersja recyklingu chemicznego to tak zwany „recykling surowców” nazywany niekiedy konwersją termiczną, podczas której polimery są “rozbijane” na mniejsze cząsteczki z wykorzystaniem pirolizy. Proces ten zamienia tworzywo sztuczne w gaz, który jest następnie schładzany. Następnie musi skondensować do olejopodobnej cieczy, a na koniec w wyniku destylacji powstają frakcje, które można potem wykorzystać do różnych celów.

Wiele innowacyjnych firm testuje obecnie różne techniki recyklingu chemicznego. Skutki bywają różne, ale prace nieustannie posuwają się do przodu.

Jednym z takich przedsiębiorstw jest Recycling Technologies z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Opracowano tutaj urządzenie do pirolizy, która przetwarza trudne do recyklingu tworzywa sztuczne w tak zwany Plaxx. Jest to płynny węglowodór, który można wykorzystać do produkcji zupełnie nowego tworzywa sztucznego o pierwotnej jakości.

Inna firma brytyjska, Mura Technology , rozpoczęła z kolei budowę pierwszego na świecie komercyjnego zakładu, który jest w stanie przetworzyć niemal wszystkie dostępne na świecie tworzywa sztuczne. Aktualnie świetnie sobie radzi z kolorowym plastikiem, kompozytami, a nawet z opakowaniami zanieczyszczonymi żywnością.

Z kolei firma Plastic Energy posiada już dwa, prężnie działające, zakłady do pirolizy na skalę komercyjną w Hiszpanii i planuje jednocześnie ekspansję na rynki - francuski, brytyjski i holenderski. Przedsiębiorstwo zajmuje się recyklingiem odpadów takich jak opakowania po słodyczach, opakowania garmażeryjne, saszetki z suchą karmą dla zwierząt czy torebki po płatkach śniadaniowych. Na drodze kilku procesów chemicznych, wszystkie wymienione wyżej tworzywa są przekształcane w substancję zwaną „tacoil”. Surowiec ten można potem wykorzystać do produkcji innych tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością!

Z kolei w USA przedsiębiorstwo Ineos , jako pierwsze na świecie, zastosowało na skalę przemysłową technikę zwaną depolimeryzacją do produkcji polietylenu z recyklingu. Produkuje się z niego potem torby na zakupy i folie termokurczliwe.

Nie ma jednej uniwersalnej metody recyklingu chemicznego. Brytyjska firma Mury Technology opracowała tak zwaną technikę hydrotermalną. Aktualnie jest ona prawdopodobnie najbardziej skalowalna.

Jak wskazuje nazwa, w procesie rozprowadzania ciepła bierze udział woda, która zostaje podgrzana do ekstremalnej temperatury, jednak pod ściśle zadanym ciśnieniem. Ma to zapobiec parowaniu cieczy, która w tych warunkach przyjmuje “nadkrytyczny” stan skupienia czyli nie jest ani gazem, ani cieczą, ani tym bardziej ciałem stałym.

Zanieczyszczone tworzywa sztuczne przeznaczone do recyklingu docierają do reaktora. Zazwyczaj jest to folia spożywczalub sztywne tacki, które w innych okolicznościach trafiłyby do spalarni. Na tym etapie odpady są jeszcze raz sortowane, aby wyeliminować obecność potencjalnych zanieczyszczeń takich jak szkło czy metal. Odpady organiczne natomiast są akceptowalne.



W dalszej części procesu plastik jest rozdrabniany i oczyszczany, a potem dokładnie mieszany z wodą w nadkrytycznym stanie skupienia.
Kiedy proces wysokociśnieniowy dobiegnie końca, odpady “wychodzą” z reaktora, a większość wody ulatnia się w postaci pary schładzanej potem w kolumnie destylacyjnej. Pozostałe skondensowane ciecze są rozdzielane zgodnie z ich zakresem wrzenia. W ten sposób otrzymuje się aż cztery ciekłe węglowodory, takie jak benzyna ciężka, olej gazowy, ciężki olej gazowy i pozostałości wosków ciężkich, które są potem przekazywane na potrzeby przemysłu petrochemicznego.

Kiedy cykl życia tworzywa sztucznego dobiega końca, trzeba wybrać takie rozwiązanie, które w ogólnym rozrachunku okaże się najbardziej ekologiczne.
Recykling chemiczny to aktualnie najlepszy sposób na przetwarzanie tworzyw zmieszanych i wielowarstwowych. Jako uzupełnienie klasycznego recyklingu mechanicznego jest to rozwiązanie znacznie bardziej zrównoważone niż składowanie odpadów na wysypisku lub ich spalanie. To jednak nie wszystko.

Podobnie jak w przypadku pozostałych technik surowcowych, nie ma w tym przypadku tak zwanego downcyklingu. Otóż, wiązania polimerowe można tworzyć od nowa. W praktyce oznacza to, że ​​tworzywa sztuczne mogą być recyklingowane w nieskończoność. Przy współczynniku konwersji, który wynosi ponad 99%, niemal cały plastik zostaje przekształcony w użyteczny produkt.



Nie ulega wątpliwości, że liczne organizacje pozarządowe, które zajmują się ochroną środowiska bacznie obserwują wszystkie nowe metody recyklingu. Na tym etapie na pewno warto skoncentrować się przede wszystkim na maksymalizacji wydajności zasobów jako sposobie minimalizacji odpadów poprzez jeszcze sprawniejsze systemy ponownego wykorzystania.

To trudne pytanie, na które nie ma jeszcze jednoznacznej odpowiedzi. Zanim potencjał recyklingu chemicznego będzie można wykorzystać w pełni, trzeba jeszcze rozwiązać kwestię trudnych do spełnienia warunków regulacyjnych i wielu kwestii technologicznych.

Nie ulega natomiast wątpliwości, że n iemal 100% konwersja odpadów z tworzyw sztucznych na olej pirolityczny lub gaz syntezowy warto, a nawet trzeba dalej rozwijać. Tylko w ten sposób można bowiem zagwarantować wysoką jakość surowców wtórnych i nie utonąć w śmieciach.

Zdaniem Sary Wingstrand, kierownika projektu New Plastics Economy Project w Fundacji Ellen MacArthur, jednym z największych problemów recyklingu chemicznego są wysokie koszty. Zbieranie, sortowanie i recykling opakowań są aktualnie znacznie droższe niż produkcja zupełnie nowych opakowań.

Recykling chemiczny jest zupełnie nowym sektorem światowej gospodarki. Zapotrzebowanie na takie procesy pokazują pilną potrzebę wynalezienia nowych technologii, które pomogą rozwiązać palący problem odpadów z tworzyw sztucznych. Sprawdź także, co można wykonać z materiałów pochodzących z recyklingu.

Jeśli szukasz rozwiązań, które są tanie, skuteczne i jednocześnie przyjazne dla środowiska naturalnego, koniecznie odwiedź nasz sklep internetowy OPAKO. Znajdziesz w nim rozmaite produkty ekologicznew atrakcyjnych cenach. Najbardziej wymagającym klientom polecamy szczególnie kartony z recyklingu, papier kraftoraz biodegradowalne wypełniacze do paczek. Zadzwoń do nas lub napisz, jeśli nie wiesz, co wybrać! Gwarantujemy profesjonalne doradztwo i błyskawiczną realizację każdego zamówienia.